Ziekte van Lyme (2)
Afgelopen jaar werd ik geconfronteerd met de ziekte van Lyme. Dankzij twee antibioticakuren en een begripvolle behandeling in de Premdani Ayurveda Clinic in Olst kan ik nu ( na een half jaar) zeggen dat ik me weer helemaal ‘de oude’ voel. Iets wat veel Lyme-patiënten soms na jaren nog niet kunnen zeggen.
Mijn Lyme-verhaal begint met vreselijke jeuk aan mijn been. Ik zie daar ook een rode plek ontstaan, maar denk nog niet aan Lyme. Dat verandert als ik kort daarna ook een rode kring zie op mijn been: de beruchte erythema migrans. Dit is het bewijs dat ik besmet ben met de zogeheten Borrelia-bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt. De huisarts constateert hetzelfde en schrijft me een antibioticakuur voor en laat mijn bloed onderzoeken op Lyme.
Ik voel me die tijd vreselijk: heel moe en ziek. Ik heb ook last van erge haaruitval, slecht zien, een krakende nek en ik kan me nauwelijks concentreren. ‘s Nachts lig ik te baden in het zweet. Als de kuur is afgelopen ga ik weer naar de huisarts. Ik krijg te horen dat de uitslag van het bloed negatief is: ik heb dus geen Lyme. Maar intussen weet ik dat de test die in het ziekenhuis wordt uitgevoerd niet echt betrouwbaar is. Dit blijkt ook uit de tekst die bij de uitslag staat: als patiënt klachten blijft houden, moet er over een aantal weken opnieuw getest worden. Met andere woorden: je kunt best de ziekte van Lyme hebben terwijl de uitslag van de test negatief is.
De huisarts stelt voor mijn bloed op andere ziektes te laten testen. Immers, volgens de officiële richtlijn moet een kuur van twee weken antibiotica voldoende zijn voor de behandeling van een Borrelia-infectie. Ik ga ermee akkoord, maar op grond van wat ik intussen weet over de Borrelia-infectie ben ik ervan overtuigd dat mijn ziekteverschijnselen het gevolg zijn van deze infectie. Omdat volgens niet-officiële richtlijnen langere antibioticakuren beter resultaat zouden hebben, wil ik dan ook graag nog een antibioticakuur. De huisarts stemt hiermee uiteindelijk in, louter om mij gerust te stellen, iets wat ik heel erg op prijs stel.
Als vervolgens de uitslag van de overige bloedtesten goed blijkt te zijn maar ik me nog steeds niet goed voel, ga ik me nog verder verdiepen in het Lyme-mysterie. Al zoekend kom ik terecht op de website van het Ayurvedisch centrum in Olst. Ik lees daar dat ‘Ayurveda geen alternatieve geneeswijze is, maar een meer dan 5000 jaar oude, op wetenschap gestoelde geneeskunst uit India’. Het curriculum vitae van de Ayurvedisch geneesheer Etienne Premdani maakt indruk op me. Als ik dan ook lees dat hij patiënten met de ziekte van Lyme goed kan behandelen, bel ik meteen op.
Ik krijg Beena Premdani aan de lijn, de echtgenote van Etienne Premdani. Ze herkent mijn klachten en zegt dat ik maar zo snel mogelijk langs moet komen als ik wil. Uit de Levend Bloed Analyse blijkt onmiddellijk dat ik Lyme heb, veel parasieten en erg veel Candida. Mijn lichaam blijkt ook erg verzuurd te zijn en ik heb een lage weerstand. Etienne Premdani gebruikt een geavanceerde Bradford microscoop zodat ik mee kan kijken op het scherm tijdens de bloedanalyse. Ik hoef hem niet te vertellen hoe ik me voel. Ik ben immers niet de eerste met Lyme die door hem behandeld wordt! Met o.a. Ayurvedische kruidenpreparaten, een natuurlijk antibioticum, een goed voedingsadvies en hoge darmspoelingen word ik daar – met veel begrip – langzaam omhooggetrokken uit het Lyme-dal.
Na vijf maanden voel ik me weer helemaal fit. De bloedtesten zijn uitstekend en ik besef dat ik meer dan geluk gehad heb, afgaand op verhalen van Lyme-patiënten.
Kortom, uit mijn verhaal moge blijken dat de reguliere geneeskunde wellicht nog te veel vasthoudt aan de officiële richtlijnen bij de bestrijding van de ziekte van Lyme, met mogelijk alle gevolgen van dien. Ik ben in elk geval heel blij dat ik naar de Premdani Ayurveda Clinic in Olst ben gegaan: voor een begripvolle en effectieve behandeling van een ziekte die, onjuist of totaal niet behandeld, een enorme impact op je leven kan hebben. Is het niet onmiddellijk, dan vaak pas jaren later.